Í sporum öryrkja á Íslandi og barna þeirra

Ég hef lifað að hluta í heimi öryrkja á Íslandi s.l. áratug í gegnum þátttöku minnar í hjálparstörfum og þekki þ.a.l. mjög vel þeirra aðstæður.  Ég hef hugsað gríðalega mikið út í það hvað sé hægt að gera í málefnum þeirra til að auka lífsgæði þessa stóra hóps.  Gera hluti sem hvetur fólk til að fara á fætur á morgnana og koma þeim veiku í einhvers konar þjóðfélags þátttöku. Það sem ég hef í huga er ekki til staðar hér á landi. Ég hef viðrað hugmyndir mínar.  Vandamálið er að þegar þú vinnur í hjálparstarfi sem gengur aðallega út á það að færa m.a. öryrkjum björg í bú þ.e. matvælaaðstoð þá verður lítið eftir til að gera mikið meira fyrir þennan hóp.  Við megum ekki gleyma þeim fjölmörgu börnum sem búa við mjög lítil lífsgæði.  Margt andlega og líkamlega veikt fólk  getur ekki unnið almenna vinnu en getur samt gert ýmislegt.  En þetta ýmislegt kostar peninga og þeir eru ekki til.